Að vita að maður veit ekki neitt

Ég eygi endann á fyrsta verkefni vetrarins. Sjitt hvað ég fegin. Annað hvort er ég orðin svona ryðguð í bullshit-töktunum eða þetta verkefni var actually soldið erfitt. Okei kannski ekki erfitt en meira svona æi óljóst. Veit raunar ekki ennþá hvort ég er að skilja kennarann rétt. I guess I'll find out. Hafið þið einhvern tíma fengið þessa tilfinningu að því meira sem þið lesið því minna vitið þið? Það zoooommar upp tilfinningu mína fyrir þessu verkefni, vissi fullt um fullt en samt eiginlega ekki nóg sko. Hmmmm kemur í ljós

Er annars mátulega búin að borða yfir mig af 'spakki' eins og Egill kallar það og nú tekur við baráttan að ná afkvæminu í bað (baðherbergið lyktar ennþá viðbjóðslega þeink you verí næs). Hann hreinlega sér ekki tilganginn í þessu 'Mamma ég verð hvort sem er bara aftur skítugur á morgun'.
I hate to say it but the the kid has got a point!



ÚFF verð að muna: BORÐA HÆGAR!!

p.s. er að þreifa mig áfram í að koma myndum inn á netið prófið að smella hér